Hoe gaan we om met onze gezondheid in een wereld waar alles snel moet, laten we ons hier ook meeslepen en gaan we voor de quick-fix of is onze gezondheid toch belangrijk genoeg om hierin echt te investeren? Want als het gaat om je gezondheid bestaat er dan zoiets als een “Quick-Fix”?
Vaak lijkt wel zo te gaan; een pilletje hiervoor een zalfje daarvoor even een weekje 3x daags slikken of smeren en we zijn weer helemaal klaar om te gaan. Maar is dat wel echt zo? Want hoe vaak komt een blaasontsteking niet terug na een antibiotica kuur en waarom gaat die slijmbeursontsteking dan niet over? Begrijp me goed, ik heb niks tegen de (zogenaamde) regulier gezondheidszorg, maar zoals oud-collega (KNO-arts) ooit tegen mij zei; er zijn intussen zoveel specialisaties en nieuwe medicijnen etc. bijgekomen dat is als reguliere huisarts bijna niet meer bijbenen.
En als we dan het hele reguliere circuit hebben doorlopen, zonder het gewenste resultaat, dan stappen we met gemak over op de zogenaamde “alternatieve” of natuurgeneeskunde (wat mijn voorkeur heeft), of we struinen het internet af, waar voor een ieders gemak en tot ons grote geluk (of tot overmaat van ramp) over (bijna) elk onderwerp wel iets te vinden is. Van zelfhulpboeken om van je jeugdtrauma’s af te komen, want als ze niks aantoonbaars kunnen vinden dan zal het wel psychisch of, ook een favoriet, stress zijn; dus gelijk maar inschrijven voor dat ene online mindfulness programma en als dat niet werkt (na 3 online sessies) dan stappen we over naar een van de andere aangeboden programma’s of we gaan meedoen met een van de vele meditatie programma’s. Daarna doen we ook nog maar een rondje snel zomerfit en bikinislank in x weken (want dat je er een jaar of langer over hebt gedaan om niet meer in die bikini te passen dat telt even niet mee), een vrouwencirkel om je gehoord te voelen, het zou dan ook wel heel fijn zijn dat iedereen daar ook écht naar jou luistert et cetera.
En de meeste online programma’s spelen hier dan ook weer handig op in door voor een gereduceerd tarief die verkorte en snelle versies van aan te bieden.
1 ding is zeker in onze huidige maatschappij; we willen alles en we willen dit snel!
Het lijkt dus wel of we bij alles op zoek zijn naar die “Quick-Fix”. Maar, als het gaat om (langdurig) trauma (in welke vorm dan ook), een chronische ziekte of andere chronische klachten is het dan realistisch om te verwachten dat we dit een paar week of een paar maand kunnen herstellen? Of hebben sommige dingen gewoon echt meer tijd en aandacht nodig?
En als we kunnen accepteren dat sommige dingen meer tijd en aandacht nodig hebben, kunnen of willen we daar dan ook de nodige tijd in investeren? Of sterker nog moeten we daar dan ook zelf in investeren, en als het antwoord daarop ja is, welke investering is het jou dan waard?
Als therapeut krijg ik vaak de vraag hoeveel behandelingen heb ik nodig om van deze klacht/aandoening of dit probleem af te zijn. Want, eerlijk is eerlijk, de meeste behandelingen zijn niet goedkoop, ook al worde ze soms gedeeltelijk vergoed, het kost hoe dan geld en dat in een tijd waarin de kosten exorbitant stijgen!
Ook voor therapeuten is dit koffiedik kijken. Je kunt afgaan op eerder behaalde resultaten bij soortgelijke klachten. Daarnaast geven we binnen de voetreflex ook nog wel de indicatie mee dat er na 3 behandeling wel enige verandering/beweging zou moeten zijn. Maar – net als met investeren – geldt ook hier; resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.
Er zijn meerder factoren die meespelen of en hoe snel een behandeling aanslaat. Denk hierbij aan factoren als; hoe lang speelt deze klacht al (wat er 10 jaar zit is gewoon meestal niet in 2 behandelingen opgelost), zijn er omstandigheden (bijv. in het dagelijks leven van de persoon) die invloed hebben op de klacht en kan er iets aan die omstandigheden gedaan worden, geeft de persoon een goede en realistische weergave van de klacht of zwakt hij/zij het af of houdt de persoon relevante informatie achter (al dan niet bewust) waardoor de klacht niet goed kan worden beoordeeld en behandeld zijn enkele een factoren die meespelen bij herstel.
Daarnaast wordt één hele belangrijke factor vaak onderschat en/of over het hoofd gezien en dat is; cliënt-participatie. Je kunt veel verwachten van je therapeut, maar als je als cliënt niet wil of (nog) niet kan veranderen zul je nooit het optimale resultaat behalen en blijf je dus het ene naar het andere gaan zonder het gewenste resultaat. Een simpel voorbeeld; als jij weet dat een trigger voor jouw migraine (teveel) koffie is, maar je blijft 4-6 koppen koffie per dag drinken, kun je dan echt verwachten dat een ander jou kan verlossen van jouw migraine?
Volgens mij bestaat een Quick-Fix als het gaat om je gezondheid (fysiek of mentaal) niet! Alles heeft z’n tijd nodig, ook een gebroken arm is na het zetten niet gelijk weer geheeld. Het ene vraagt ook wat meer tijd en aandacht dan het andere, en ja soms moet je misschien ook iets veranderen in je dagelijkse patroon of eetgewoontes of vraagt het zelfs een complete verandering van je leefstijl.
De vraag is wat kun/wil jij zelf investeren; dus wat is het jou waard? Het antwoord op deze vraag is voor iedereen anders en hierin is ook geen goed of fout, we kunnen alleen datgene doen wat op dat moment binnen onze mogelijkheden ligt.
